01. LIRIKË ME PËRDHUNË
Të kujtohet ndajnata
kur në kryqëzim sysh
lexoja biografinë tënde
dhe fjalë e ndryrë në gojë
qëkurthi e ruajtur vetë për ty
që edhe sot mendoj
se kurrë nuk ta thashë vetë
po zëri i brëndisë
ai zë që dëgjohet
vetëm në ligjerim zemrash
Të kujtohen fjalët tua të brishta
dhe bisedat e amullta
kur me plot mund
pushtoja foltoren e bindjes
dhe fillonte kënga e psherëtimave
kënga që aq shumë ia pate frikën
po edhe dashur e ke aq sa unë
dhe pas të gjithave më pate thënë
se tash ke gjetur
princin mbi kalë të bardhë
yllin e dashurisë
E unë tretësha në mendime
sa herë dëgjoja radion
të fliste për atdheun
për dhunën
që u bëhej vëllezërve të mi
dhe i mllefosur të pata pyetur
si të mendoja për yllkën e dashurisë
kur populli vuan për dritën e lirisë
të drejtën e harmonisë kozmike
Mars, 1991
02. LETËRKËMBIM
Mora letrën tënde shkruar me fjalë malli
fjalë zemre për mua yllin e dashurisë sate
dhe si i krisur zura të bisedoja
me fotografinë tënde vendosur mbi tavolinë
dhe mallkoja ditët që pa ty më gdhijnë
Mike
Të ne punët prapë nuk venë mirë
dorë e hekurt
pareshtur mbi kokat tona rëndon lëndon
ushtaret kthehen në arkivole përsëri
e ne presim Çmimin Nobel
për mendjen e durimit
Me vite prita të mësoja
e ende nuk e di
durimi është pjellë e vdekjës
a vdekja pjellë e tij
E di moj
do të thuash durimi ka kufij
po polemi di më mirë se ne të dy
a duhet flijuar a pritur për lirinë
Do më pyesje për ditën e gëzimit
e vështirë është pritja për ty
të bëj benë
nuk do të vonoj shumë
vadja e dasmës së madhe
Gusht, 1991
03. UJK MË ËSHTË BËRË VETJA
Përditë zgjohem me mendjen në ty
Shtegun mbuluar e ka bloza e dëshirës
Më përvlon malli
E veten ngushlloj me letra dashurie
Më kot mundohem të mësoj
Kobi je ti që më sillësh vërdallë
A fati im i çalë
Që më shpie drejt çmendisë
Lule ferri je a lule parajse
Bukuri vërbuese
A kumt orësh të liga
Lojtare netesh të humbura
A sëmundje që nuk shërohesh
Pjellë mortore a gjemb durimi
Çelës enigmash a neperkë syri
Si ta kuptoj moj
Më thuaj
Më shanë
Pse me emrin tënd
Pagëzoja yjtë lumenjtë përrallëzat
Pse...
Më qeshen
Për lutjet e mesnatës
E psherëtimat krismë qielli
Për ëndrrat e harlisura
E lotin e buzëqeshur
Për ditet që më iknin
Sy njerëzve të hekurt
Dhëmbet u ranë së qeshuri
E Peruni i Madh
Hiqte valle mbi kockat tona
Ti nuk erdhe e dashur
E në shpirt
Termete shkaktuar më ke
Ti duhej të vije
Bashkë me pranverën
Dhe këngët e të lashtave
Portë e hapur të pret
Dhe karafil i vyshkur
Ne dorën time
Eja e dashur
Eja
Ujk më është bërë vetja
Prishtine, 1995
04. URATË*
Zotynë
Pranoje Lutjen time
Diell të ketë
Në Mendjen e Durimit
Orëbardhat ta shpejtojnë
Ditën e gëzimit
Lulet e kësaj toke
Ilirisht
Uratë le ti këndojnë bashkimit
Nuse e Ujrave
Të na i gëzoj shtëpitë
Circe Jona
Të na i mbëltoj dashuritë
Ëndrrmirat
Të na i zgjedhin Fatitë
Këngët tona
Ti pushtojnë lartësitë
Amen
*Kjo poezi mori Çmimin e parë në „Takimet e Gjeçovit" në Zym të Kosovës,në vitin 1994
05. GJURMË
Me kohën në hapërim
për të lënë gjurme
në pemën e jetës
Grurisht
duhet kenduar diellit
e legjendave
Me fjalë ndërtoni
ura mbi brigje
ura dashurie
Rrefehuni
në gjuhen
e yjve të baladave
Për të dëshmuar
me emrin
ne gurin e varrit
RILINDJA, 10.11.1988
06. ATLANDIDA E RE
Urime Veneci
shekullin e dhjetë
mbi ujë
kujdes njëzetenjëshin
nuk u besohet më
pellumbave të bardhë
banorëve të parë
në Santa Maria Sallita
uji po han tokën tuaj
një ditë do ta përpijë
se bashku me 46 ishujt
dhe Urën e Psherëtimave
qe të krijohet Atlantidë e re
Veneci
1995
07. UNË DHE KËNGA
Do të varrosemi
Kur të na lindin
Të vdekurit
Për të lindur
Kur të vdekurit
Të na varrosin
08. KUR MË THOSHE
(Babait)
Më kujtohet kur me thoshe:
-Po s'e zure hapin me kohen,
i rënd do të shkoj moti!
-Më e mirë është një ditë sokol,
se një jetë gogol!
-Dielli huaj verbon,
e shpesh urrehemi nga dashuria!
Më kujtohet kur më thoshe:
-Po u mbështete në diell
s'kan ç'të bëjnë epidemitë!
Plaku im i urtë,
Ç'peshë të kishte fjala...
09. LALËS
Rudha e ballit
vrragë kohësh
Fjala
mbrumur motesh
Hapi i tij
shteg i ri
Unë
bimë e farës së tij
"Rilindj", 26.04 1987
10. GURRË E ZJARR
Dashur e kam qëmoti
kengen e diellit
Ëndërroja
dashuroja
Gurrë jete e gëzimi
vret macen e zezë mallkimi
Dashuria ime
gurrë e zjarr
"Rilindja", 1991
11. SHENJTOR I LETRAVE TONA
(At Gjeçovit)
Grurisht
Uratë u këndoje fateve të bardha
Përballë stuhish
Polemit i thurje legjendë
Gjeçov
O Ati ynë
Shenjtor i letrave tona
Venecia ende frymon
"Shkendija" Nr 44, fq.12, 1991
12. MOS
Mos e humb buzëqeshjën
Edhe para dallgëve
Mos i mallko yjet
Për brengat që ke
Mos e lerë të dashurin
Të çmendet në pritje
Mos e thurr këngën
Po nuk pati zë
Mes gurit e tokës
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
13. PËR ATË FJALË
Për atë fjalë
Që peshon sa bota
Kurorëzoje buzëqeshjen
Me një puthje të ëndërrt
E prishi krejt nyjet
Udhës sate
Fat të ri lidh
Bulëzim dashurishë
Thëllënze moj
E bukura e dheut
"Flaka e vellazërimit". E premte,15.11.1991 fq.11
14. POETI
Fle me të gjitha të dashurat
dhe zgjohet bashkë me dritën
Për ta zën frymëzimin e parë
Merr Udhën e Qumshtit
gjuhën e yjve mëson
Për vrimë të gjilpërës
Përbiron detin
në kërkim
të fjalës së pa thënë
një këngë e re po vjen
15. PSE VDIÇ POETI
Çdo fjale
vargu a poezie
shpirt i dha nga vetja
Mos pysni
pse vdiç poeti
16. KOSOVËS
Emrin lakuar ta kanë ndër shekuj
pritë të zinin keqas djalli e i biri
Po ti stuhive u bëje ball
Me lutjen për të madhin
Për atë bimë dardane
Këngën e mortit ktheve në këngë lavdie
Kosova ime diell (i)lirie
Austri, 2012
17. ÇAMËRIA
Çamëria
Lumë i Loteve që nuk shteron
Malli i të dëbuarve që përvelon
Kënga e Shpresës që gjallëron
Çamëria
Është ora e lutjeve që nuk mbaron
Çamëria
Është ëndrra jonë e përnatshme
Amaneti i shenjtë i etërve
Emblema e krenarisë së emrit
Çamëria
Është damari i ngushtuar i atdheut
Çameria
Është tregimi për barbarinë
Plaga ime e pashëruar
Libri i papërfunduar i historisë
Çamëria
Është kodi i pazbërthyer i perëndisë
29.04.2013
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen